Powyższa analiza życia kontemplacyjnego s. Tajber jest przeprowadzona na wyjętych fragmentach z obfitych opisów jej życia mistycznego. Było to mistyczne zjednoczenie z Bogiem, charakteryzujące się całkowitą zgodnością jej woli z wolą Boga. Mistyczka uważa, że jej droga mistycznego zjednoczenia, jest nie tylko jej osobistą drogą, ale drogą ludzi, których powinna doprowadzić do zbawienia. Jest to droga dziecięcej prostoty, miłości, wesela i przynależenia do Boga. Należałoby jeszcze przebadać upomnienia Jezusa, Jego pouczenia, które wyjaśniały Siostrze proces życia mistycznego. Nie jest on „nadzwyczajnym” stanem, albo czymś marginalnym, ale jest czymś najbardziej naturalnym. Można zaryzykować zdanie Mistyczki, że być chrześcijaninem to znaczy być uzdolnionym do życia w jedności z Bogiem. Bowiem życie mistyczne jest zawsze zawarte w ramach życia chrześcijańskiego.
Powyższa analiza koncepcji życia mistycznego według s. Zofii wymaga badań naukowych. Natomiast ja zwróciłem uwagę na jej mistykę przeżyciową, ukazując chronologicznie rozwój jej życia mistycznego oraz najważniejsze w nim momenty. Zwróciłem uwagę na charakterystyczne jej opisy mistycznego zjednoczenia, na pouczenia Jezusa dotyczące tegoż zjednoczenia oraz na osobiste uwagi i rady Mistyczki odnośnie jego procesu i istoty. Chodziło mi też o ukazanie jej oryginalnego języka opisującego ten stan jedności z Bogiem, a przede wszystkim oryginalność mistyki przeżyciowej.
za: Ks. Stanisław Urbański, Mistyczki niepodległej Polski 1918-2018, Warszawa 2018.
