Oto, Drogie Siostry, często wciągu dnia stawajcie myślą przed Jezusem Chrystusem, zamieszkałym w waszych duszach. Niech każda uprzytamnia Go sobie, by nauczyła się żyć dla Niego.
Jezus bowiem żąda tego od nas oblubienic Swojej Boskiej Duszy, byśmy w ten sposób uprzytamniając sobie bytność Jego w nas nauczyły się żyć Nim, w Nim, dla Niego, by On mógł władać naszą myślą, naszą wolą, naszą wyobraźnią, pamięcią i naszym uczuciem, które tak często brnie w nieprawościach naszej zepsutej natury.
Więc, drogie siostry, uczcie się oczyszczać swoją myśl i uwalniać od wszelkiego wpływu złego czy to z otoczenia bliższego, czy dalszego, uwalniać od wpływów wychodzących z naszej zepsutej natury, a wciąż podlegać Jezusowi, który po to zamieszkuje w nas, by nam służyć potęgą Swego boskiego dobra.
On, najwyższy Mistrz i boski lekarz, On po to przyszedł do nas i zamieszkał w nas, by nas uleczyć i uwolnić od wszystkiego co nie jest od Boga i co nie jest Bogiem (--).
Więc, drogie siostry, uważajcie i pilnie czuwajcie nad sobą, by wasza dusza stała się wiernym siedliskiem Boga, w którym by Bóg mógł wszechwładnie panować i żyć jako król odwiecznej chwały.
Oto pamiętaj, droga siostro, że po to żyjesz na tej kuli ziemskiej, byś stała się kryształowo czystą. Każda twoja myśl by brała początek z Boga i nauczyła się ujawniać Jego boską myśl.
Nie myśl, że to jest zbyt wysokie dla ciebie. Bowiem po to zostałaś stworzona, żyjesz i powołał cię Bóg, byś w tej doskonałości żyła.
Więc precz ze wszelkimi niechętnymi myślami, z wszelkim uczuciem nieżyczliwym, by wola nauczyła się karmić potęgą łaski, by każdy akt przeżywany przez twoją, droga siostro duszę, dawał ci prawo istnienia tu na ziemi, by takie życie wyjednało ci prawo do królestwa niebieskiego, które otworem stanie przed tobą, gdy zejdziesz z tego świata po takim życiu poświęconym Bogu.
Oto pamiętaj siostro, że twoja myśl należy już tylko do Boga; twoja wola ma być wylewem łaski Bożej, która zjednoczona z twoją wolą ma siać wkoło dobro; twoje uczucie ma się wciąż wylewać na świat cały potęgą piękna, wypływającego z Duszy Boga Człowieka. Przez ciebie cały ród ludzki ma się wzbogacić miłością Boga, która chce się przez ciebie ujawnić dla biednej upadłej zbolałej ludzkości. Pamiętaj, droga siostro, że życie twoje jest drogocennym skarbem Jezusa, który chce uczynić je Swoim przedłużeniem (--).
Oto pamiętaj, droga siostro, wyzbądź się starego człowieka, a przyoblecz się w szatę godową, w którą cię Ja Bóg-Człowiek przyodziewam codziennie, byś promieniowała wszelką pięknością przed obliczem Moim boskim.
Oto pamiętaj, że jedna myśl ma ożywiać twoją duszę i do głębi przeniknąć całe jestestwo twoje, by osoba twoja stała się wierną oblubienicą Bożą. Oto tą myślą ma być: Bóg, który żyje we mnie, niech będzie uwielbiony w każdej mojej myśli, w każdym akcie woli, bym pragnęła jedynie dobra, którym chcę uczcić Boga mego żyjącego we mnie.
Oto powtarzaj często, droga córko, ten akt oddania się Mnie Bogu w tobie zamieszkałemu i ciesz się tą wielką tajemnicą, do której cię Ja, Bóg, powołałem.
Oto masz mnie piastować we wnętrzu twoim i codziennie coraz bardziej ustępować miejsca Mnie Bogu, bym dokonał Swego dzieła stworzenia, odkupienia i uświęcenia, w którym byś ty brała udział przy świadomej współpracy ze Mną, bowiem po to tylko żyjesz.
Drogie siostry, pamiętajcie że duch wasz na wszystkich placówkach ma się ożywiać. Bowiem jesteśmy powołane do odrodzenia świata całego. A więc niechże ta łaska Pana naszego Boga i Zbawcy ziści się w nas, a przez nas na świat cały. Toteż błogosławieństwo Boże niech spocznie na was, a opieka Niepokalanej Bogarodzicy strzeże was przed wszelkim złem.
