4. Dary nadzwyczajne

S. Tajber do 1917 roku doświadcza słowa nadprzyrodzone (sukcesywne); ma widzenie Matki Bożej, Anioła Stróża, które powtarza się w marcu 1917 roku w Kijowie. W tym czasie doświadcza zjednoczenia ekstatycznego, charakteryzującego się „rozszerzeniem serca”, „ogniem miłości Boga”, „lotem ducha” (jesień 1917 r.). Przeżywa zjednoczenie przekształcające, widzenie św. Jana Chrzciciela (grudzień 1917 r.); widzenie Aniołów adorujących w niej Jezusa, którego przyjęła w Eucharystii (wigilia Bożego Ciała 1918 r.). Podobny opis notuje w 1922 roku. 23 lipca 1918 roku otrzymuje słowami wewnętrznymi objawienie o zamieszkaniu Chrystusa w jej duszy i w duszach ludzkich. Słowa wewnętrzne słyszała też w 1930 roku. W tym roku doświadcza ekstazy: „Była to chwila, która błyskawicznie oderwała mnie zupełnie od ziemi, oddając w objęcia Wszechmocnego Boga, gdyż On jeden może nas uratować”. Towarzyszą jej w ciągu życia widzenia Matki Bożej; widzenia Aniołów; słowa słyszalne (1919, 1921, 1931, 1932); widzenie oblicza cierpiącego Chrystusa (1919, 1920); widzenia Zbawiciela (1919, 1920, 1921); Chrystusa Ukrzyżowanego (1932).  

za: Ks. Stanisław Urbański, Mistyczki niepodległej Polski 1918-2018, Warszawa 2018.